٭ در كوچه باغ فراموشي:

آنچه كه هست بايد باشد و هرآنچه كه نيست نبايد.
آنچه از درون سر بر ميآورد اجتناب ناپذير است ، هماني ست كه از تو ميرويد
بي خاك و آب و دانه كه تو خود ذات رويشي.
اگر آفتابت را بشناسي، آفتابگردانهاي قلبت هميشه رو به او خواهند داشت
حتي اگر از كوچه باغ فراموشي گذر كني
نوشته شده در ساعت 10:33 PM توسط Maria

٭ سلام به قلبهائي كه اشراق را مي شناسند
نوشته شده در ساعت 5:44 AM توسط Maria

٭ فراموش خانه

هر روز صبح وقتي كه از خيابان وليعصر به سمت ملاصدرا بريد صف طولاني از عمله هاي بدبختي را مي بينيد كه بوي تن و بدن چرك مردشون مشامتون را ميسوزونه .
هر روز صبح براي يه لقمه غذاي بخور و نمير كه چيزي بيشتر از نون و آب و هوا نميتونه باشه ساعتها كنار پياده رو ميدان ونك و يا هزاران ميدان ونك ديگه ميشينند. كه شايد كسي آنها را براي كاري صدا كنه!
و ما هر روز صبح وقتي كه به نبش ميدان ميرسيم سرمون را بر ميگردونيم و دو دستي بيني امون را ميگيريم تا مبادا بوي گند تنهاي عرق كرده اشون ما را متوجه آنها بكنه و يادمون بياد كه تو تاريك ترين گوشه زندگي، ارواح بزرگي هستند كه از همه چيز زندگي به جز زنده بودن محروم اند.

نوشته شده در ساعت 3:05 AM توسط Maria